Fótboltagaurinn sem varð leikari

Leikarinn Pétur Óskar Sigurðsson vakti verðskuldaða athygli sem lögreglumaðurinn Tryggvi í þáttunum Ófærð 2, sem RÚV lauk sýningum á fyrir skömmu. Þegar örfáir þættir voru eftir fannst einhverjum álitsgjöfum þáttarins Vikan hjá Gísla Marteini að Tryggvi kæmi m.a.s. vel til greina sem morðinginn. Pétur ólst upp í Hafnarfirði frá 10 ára aldri og æfði og spilaði fótbolta með FH. Í dag lætur hann ýmsa drauma rætast samhliða þeirri vegferð að vera heiðarlegasta og grímulausasta útgáfan af sjálfum sér.

Pétur hefur einnig leikið í bíómyndum á borð við Andið eðlilega og Grimmd, en fyrir tökur á þeirri síðarnefndu þurfti hann að grenna sig niður í 60 kíló. Við spurðum hann hversu miklar fórnir þarf að færa til að koma sér á framfæri sem leikari. „Þú þarft í raun að vera reiðubúinn að fórna öllu og leggja öll spil á borð. Það er kostnaðurinn við það að geta starfað sem leikari. Ef það er eitthvað plan B þá er það bara tekið í burtu,“ segir Pétur en tekur þó fram að með aldri og reynslu þá hafi hann í auknum mæli valið að starfa með fólki sem hann tengir við og þar sem gagnkvæmt traust ríkir. „Ég er líka farinn að passa sjálfan mig betur. Ég tek öll hlutverk, stór eða smá, ef þau gera mig að betri leikara – og ég tengi við söguna og sé að ég geti gert eitthvað úr þessum karakter sem hjálpar myndinni/þáttunum.“

Pétur sem lögreglumaðurinn Tryggvi ásamt Ólafi Darra og Ilmi Kristjánsdóttur í Ófærð 2. Mynd/Lilja Jóns.

Byrjaði að hugleiða tvítugur

Pétur segist undanfarin ár hafa gert meira af því að taka af sér grímuna og sé hættur að hafa eins mikla þráhyggju yfir því að vera leikari. „Ég fór í Shamana nám (frá Perú) þar sem við m.a. áttum að taka af okkur grímur og ég fann að ég hafði sérstaklega gott af því að taka niður leikaragrímuna og vera bara Pétur. Mér leið illa yfir því að vera ekki með hlutverk og lét það dálítið skilgreina mig. Við setjum upp nauðsynlegar grímur eftir hlutverkum og aðstæðum dags daglega en sumar grímar geta hindrað lífsánægju. Þetta er mikið sjálfsþekkingarferli og ég hef lengi stundað leit að sjálfum mér. Byrjaði að hugleiða tvítugur og svo kom listin; að mála, spila tónlist og leika. Ég fann mína leið.“

Pétur starfaði hjá N1 þegar hann ákvað 25 ára að flytja til Parísar að læra leiklist. „Þetta var búin að gerjast innra með mér og mér fannst ég ekki vera á réttum stað í lífinu. Var búinn að vinna með frábæru fólki en það kom bara að þeirri stund að ég varð að stökkva. Verandi fótboltastrákur þurfti ég að brjóta alls konar veggi til að fara þessa leið. Það var erfitt en ekki eins erfitt og þegar ég horfi til baka í dag. Ég hef í raun alltaf verið mikill ævintýramaður í mér,“ segir Pétur. Erfiðustu veggirnir sem hann þurfti að brjóta tengdust egóinu og að þora að líta allskonar út, fara á óþægilega staði, tala fyrir framan fólk og þora að upplifa það að vera ekki góður í einhverju. „Ég þurfti alveg tvö og hálft ár til að brjóta niður þessa egó-veggi.“

Blómstrar betur í ást en harðræði

Það skemmtilega við þetta ferli segir Pétur að hafi einmitt verið að finna styrkleika og galla sína. „Ófærð varð nokkurs konar masterclass í leiklist fyrir mig. Þar er manni heint inn í þvottvélina og svo kemur maður út og áttar sig á hversu mikið maður í raun lærði. Í Grimmd lærði ég að ég hafði aga til að missa 17 kíló og einnig að ég gæti tekið stórt hlutverk frá a til ö og skilað því vel af mér. Ég fann í París að þegar fólk brotnaði saman þá nýttist hvernig ég hafði verið byggður upp með vissri hörku í fótboltanum með FH. Ég var með þjálfara sem voru ekki nettir og við ekki nettir á móti. [innsk. blm.; nettur er ákveðinn jákvæður verðleikamerkimiði]. Þeir hefðu mátt tala öðruvísi við okkur strákana og sýna meiri hlýju. Í raun fáránlegur heimur ef maður pælir í því; einhver karl hefur bara leyfi til því að öskra á mann og niðurlægja fyrir framan hóp af fólki. Það má alveg endurskoða þá stemmningu held ég.“

Pétur ásamt vinum sínum Heimi Snæ Guðmundssyni og Jóni Ragnari Jónssyni. Mynd í eigu Jóns.

Í þessu samhengi segir Pétur að hann hafi alltaf verið þannig gerður að það virkar mest hvetjandi fyrir hann þegar honum er sýnd ást og traust. „Harðstjórar gera mann að sterkari manneskju á vissan hátt en ég er hrifnari af ást og sjálfstæði. Mér hefur gengið best í lífinu hjá þeim leiðbeinendum sem hafa sýnt mér það. Stress og hreytingur hefur ekki góð áhrif á mig. Ég hef alveg talað við gamla þjálfara um þennan tíma og ég var sjálfur erfiður en það var líka vegna þess að mig skorti þessa ást og umhyggju. Mig langaði í atvinnumennsku en fótboltinn var samt meira félagslegur fyrir mig, til að tilheyra og vera með vinum mínum.“

Pétur ásamt félögum sínum úr FH. Kári Freyr Þórðarson, Emil Hallfreðsson, Vignir Óttar Sigfússon, Ragnar Valdimarsson, Davíð Þór Viðarsson, Jón Ragnar Jónsson og Heimir Snær Guðmundsson. Mynd í eigu Kára Freys.

Tómas Leifsson, Emil Hallfreðsson og Pétur Óskar. Mynd/Jóhannes Long

FH og Lækjarskóli hjálpuðu félagslega

Pétur bjó fyrstu 10 æviár sín í Lúxemburg, áður en fjölskylda hans flutti til Hafnarfjarðar. Bjó á fyrst á Holtinu og var í Hvaleyrarskóla. „Ég var lítill og vel til hafður strákur. Það böggaði einhverja og ég féll ekki alveg í hópinn og fékk aðeins að finna fyrir því. Þurfti alveg að kýla nokkra til að standa með mér. Svo fór ég í Lækjarskóla og í fótboltann og það bjargaði mér félagslega og að eignast góða vini sem hjálpuðu mér. Eldri systkini mín þrjú festu ekki rætur hér.“ Einnig dvaldi Pétur um tíma í Boston, París og New York. „Pabbi er gamall flugmaður og við fórum víða. Ég fann um tvítugt að að ég þurfti að stækka sjóndeildarhringinn og flytja frá Hafnarfirði til að finna mig, þótt hann verði alltaf heimahöfnin mín.“

Pétur með Flensborgarhöfn i baksýn. Mynd/Olga Björt

Aðspurður segist Pétur verið á mjög fínum stað í dag. „Það hefur alveg tekið tíma. Ég hef líka alveg fengið skot um það hversu skrýtinn ég er orðinn á Instagram. Fólk vill kannski að ég sé á öðrum stað en ég er. Mér þykir alltaf vænt um gömlu vinina en hef svo einnig kynnst öðru fólki sem hefur, eins og ég, valið andlega leið, tónlist, mataræði og leiklist. Þetta er bara gangur lífsins. Maður getur eignast traustari vin eftir mánuð en þann sem maður er búinn að eiga að sem vin í 15 ár. Einhver sem fattar mann betur og það er hægt að vera berskjaldaður og einlægur og ekki dæmdur fyrir það. Þá er maður kominn með gullmola sem verðugt er að halda fast í.“ Pétur tekur sérstaklega fram að honum finnst svo gott að vera kominn á þann stað í dag að vera með minni fordóma og kynnast alls kyns fólki sem hann hefði áður ekki gert. „Það reynist oft fólkið sem kennir manni mest.“

Mynd/René Shenouda

Vill leika í kvikmynd um nútíma-karlmennsku

Enn í dag er hinn ævintýragjarni Pétur að ferðast um heiminn. „Ég fór til Los Angeles um daginn og var í seremóníu, fornri Indíánasamkomu, að spila tónlist og hugleiða. Það verður slík hér á landi í júní. Það er mjög flott fólk í þessu, alls kyns skapandi fólk, ekki bara hippar. Ég hitti svo margt gott fólk og stækkaði tengslanetið, t.d. er varðar umboðsmenn og gott að tengjast orkunni í LA og opna sem flestar dyr. Ég er líka á sketsanámskeiði núna til að læra að skrifa handrit. Ég tók þátt í gjörningnum Guð hvað mér líður illa hjá Ragga Kjartans, þar sem við spiluðum sama lagið í 7 tíma á dag í 2 vikur. Kjartan Sveins (í Sigurrós) sá um útsetningu. Í þessu verkefni lærði ég mjög mikið á tónlist, s.s. hlustun og annað.“

Pétur í hlutverki sínu í þáttunum Skógurinn.

Annars segist Pétur vera tilbúinn í stærri hlutverk og trúir því að það sé komið að því. „Ég lék nýverið í þáttaröð í Lúxemburg sem heitir Skógurinn, á móti Desirée Nosbusch sem er svakaleg leikkona. Hún vann þýska Óskarinn í fyrra fyrir leik í aukahlutverki. Ég er á leið til Brussel í eftirvinnslu á þeim þáttum.“ Spurður um óskahlutverk segir Pétur að það yrði geggjað að vera ofurhetja, svona bara til að prófa það. „Ég hef samt mikinn áhuga á að leika í kvikmynd um það sem ég fæst við í dag. Um karlmenn á mínum aldri og hvað við erum að hugsa. Við erum að hlusta á umræðu t.d. í kjölfar #metoo og erum mjúkir og smá týndir. Það er vakning í gangi. Hver er karlmennskan í dag? Það er hægt að vera fullur af karlmennsku með þann styrkleika að opna hjarta sitt og bæla ekki inni. Við þurfum að taka þennan bolta og endurskilgreina karlmennskuna. Við getum öll hjálpast að við það og eiga samtalið.“

Ólafur Darri og Pétur í Ófærð 2. Mynd/Lilja Jóns.

Góðar fyrirmyndir í Ófærð

En verður önnur þáttaröð af Ófærð? „Það eru miklar þreifingar í gangi með seríu þrjú og ég tel að það séu meiri líkur á því en minni. Ég elska að 60% landsmanna hafi horfa á þættina og mikið talað um þá. Fyrir utan dreifinguna um heiminn. Tökutíminn sem ég tók þátt í voru 30 dagar sem deildust á 6 mánuði, mest á Siglufirði en líka á bóndabæjum hér á SV-landi. Töluvert hér í Hafnarfirði líka. Hjá Ólafi Darra, Ilmi og Ingvari voru kannski langir tökudagar stöðugt í sex mánuði. Þau er ótrúlega gott fólk og góðar fyrirmyndir og forréttindi að fá tækifæri til að fylgjast með þeim í starfi. Það fór öll orka manns í svona tökudaga. Svo fór ég bara að horfa á Jersey Shore eða Hell’s Kitchen til að slökkva alveg á mér þegar heilinn var alveg á fullu. Það kallast endurheimt,“ segir Pétur og glottir.

Tónlistarmaðurinn Pétur í „session“ með góðum félaga.

Draumarnir sem Pétur lætur rætast þessa dagana eru við upptökur á eigin tónlist í stúdíói. „Ég ætla að gefa út disk með lögunum mínum og það er heilmikil áskorun fyrir mig. Ég þurfti að finna rétta pródúsentinn sem skildi hvert ég var að fara. Það var Arnar Guðjónsson. Þetta er ótrúlega mikil vinna en þetta er eitt af þeim verkefnum sem mér finnst ég verða að gera. Ég ætla að kynna þetta almennilega, taka þetta alla leið og að sjálfsögðu leikstýra myndböndunum sjálfur.“

Forsíðumynd af Pétri: René Shenouda